Job 32

1 پسآنسهمرد از جوابدادنبهایوبباز ماندند، چونكهاو در نظر خود عادلبود. 2 آنگاهخشمالیهو ابنبَرَكئیلبوزیكهاز قبیلهرامبود مشتعلشد، و غضبشبر ایوبافروختهگردید، از اینجهتكهخویشتنرا از خدا عادلتر مینمود؛ 3 و خشمشبر سهرفیقخود افروختهگردید، از اینجهتكههر چند جوابنمییافتند، امّا ایوبرا مجرممیشمردند. 4 و الیهو از سخنگفتنبا ایوبدرنگنمودهبود زیرا كهایشاندر عمر، از ویبزرگتر بودند. 5 امّا چونالیهو دید كهبهزبانآنسهمرد جوابینیست، پسخشمشافروختهشد. 6 و الیهو ابنبركئیلبوزیبهسخنآمده، گفت: «مندر عمر صغیر هستم، و شما موسفید. بنابراینترسیده، جرأتنكردمكهرأیخود را برایشما بیانكنم.

7 و گفتمروزها سخنگوید، و كثرتسالها، حكمترا اعلامنماید.

8 لیكندر انسانروحیهست، و نفخهقادرمطلق، ایشانرا فطانتمیبخشد.

9 بزرگاننیستند كهحكمتدارند، و نهپیرانكهانصافرا میفهمند.

10 بنابراینمیگویمكهمرا بشنو و مننیز رأیخود را بیانخواهمنمود.

11 اینكاز سخنگفتنبا شما درنگنمودم، و بَراهینِ شما را گوشگرفتم، تا سخنانرا كاوِشگردید.

12 و مندر شما تأمّلنمودمو اینككسیاز شما نبود كهایوبرا ملزمسازد. یا سخناناو راجوابدهد.

13 مبادا بگویید كهحكمترا دریافتنمودهایم، خدا او را مغلوبمیسازد و نهانسان.

14 زیرا كهسخنانخود را بهضّد منترتیبندادهاست، و بهسخنانشما او را جوابنخواهمداد.

15 ایشانحیرانشده، دیگر جوابندادند، و سخناز ایشانمنقطعشد.

16 پسآیا منانتظار بكشمچونكهسخننمیگویند؟ و ساكتشده، دیگر جوابنمیدهند؟

17 پسمننیز از حصّهخود جوابخواهمداد، و مننیز رأیخود را بیانخواهمنمود.

18 زیرا كهاز سخنان، مملّو هستم. و روحِ باطنِ من، مرا بهتنگمیآورد.

19 اینكدلمنمثلشرابیاستكهمفتوحنشدهباشد، و مثلمشكهایتازهنزدیكاستبتركد.

20 سخنخواهمراند تا راحتیابمو لبهایخود را گشوده، جوابخواهمداد.

21 حاشا از منكهطرفدارینمایمو بهاحدیكلامتملّقآمیز گویم.

22 چونكهبهگفتنسخنانتملّقآمیز عارفنیستم. والاّ خالقممرا بهزودیخواهد برداشت.